دوسش دارم

مطمئنم که دوسش دارم.نمی تونم تحمل کنم ناراحته .زیاد ندیدمش ولی دوسش دارم .دلایل خودمو دارم .گاهی دلتنگ میشم ولی خجالت میکشم بهش بگم فکر میکنم الان بازم ازم می پرسه چرا؟سخته جوابش .میدونم ولی نمیتونم بگم یعنی اگه بگم خیلی کلیشه ای و بی معنا میشه شاید خودشم باور نکنه. مثه رویا میمونه مثه وقتایی که ادم میره توو خلسه .دوس دارم همیشه کنارش باشم چون وقتی پیششم واسم مثه یه خواب مبمونه زمان خیلی سریع میگذره.گاهی باورم نمیشه این منم که بالاخره این حس و تجربه کردم.یه حس بچگانه و آرامه .انگار همچی رو توو همین لحظه داری و به همچی رسیدی. آروم میشی .دلیل این همه احساس خوبی که بهم دست میده فقط وجود اونه چون مثه رویاس لبخندش خدایا ....خیلی آرومو قشنگه .دوس دارم